Πολιτική Παπαρολογία

 Πάνω που έλεγα ότι δεν θα δημοσιεύσω σύντομα νέο άρθρο πολιτικού περιεχομένου, ότι το επόμενο θα είναι από τις εμπειρίες μου στις διακοπές του Πάσχα, ακούω γύρω μου και βλέπω καταστάσεις που δεν με αφήνουν ασυγκίνητο.

Πάμε να δούμε την ιστορία της πολιτικής και πως αυτή σήμερα χρησιμοποιείται.



Το πολίτευμα στην ιστορία παρουσιάζεται για πρώτη φορά μετά την δημιουργία των πρώτων κοινωνιών, όταν πολλές οικογένειες μαζί έπρεπε να θεσπίσουν κανόνες και αξίες σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούσαν να ζήσουν αρμονικά ( κάπου στην νεολιθική περίοδο.)

Οι πρώτες κοινωνίες είχαν μοναρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα. Ένας άνθρωπος είτε λόγω δύναμης είτε λόγω συμπάθειας έβαζε τους κανόνες συμπεριφοράς, διατροφής και φύλαξης της κοινωνίας.

Η κοινωνία άρχισε να μεγαλώνει και να εξελίσσεται και έτσι χρειάστηκε μια ομάδα για να κατευνάσει τα πλήθη. Αφού και το ολιγαρχικό καθεστώς απέτυχε, οι προύχοντες είχαν μια θαυμάσια ιδέα. Έδωσαν στον λαό την ψευδαίσθηση ότι είχαν λόγο στην διακυβέρνηση της κοινωνίας τους. Αυτό το είπαν δημοκρατία.

Στην πραγματικότητα όμως, απλά κυβερνούσε ο πιο πειστικός ( με όποιο τρόπο) ηγέτης. Αυτός που θα μπορούσε να πείσει τον λαό ότι θέλει το καλό του. Για να θέλει κάποιος να γίνει ηγέτης όμως θα πρέπει ή να είναι τρελός ή να έχει κάποιο συμφέρον. Η ιστορία έδειξε ότι και οι δύο κατηγορίες είναι το ίδιο καταστρεπτικές, με αυτή των τρελών να κάνει περισσότερο θόρυβο ( Νέρωνας, Χιτλερ κ.τ.λ.)

Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι εξαιρέσεις. Εξαιρέσεις όμως που φαίνονται από την πρώτη στιγμή ότι δεν σκοπεύουν να ηγηθούν όσο αγαπητοί και αρεστοί αν είναι ( π.χ. Γκάντι, Δαλάι Λάμα).

Σήμερα η πολιτική είναι ένα παιχνίδι, κάτι μεταξύ μονόπολυ και Ρισκ. Ένα παιχνίδι εξουσίας όσων έχουν συμφέρον. Όσων θεωρούν ότι δεν είναι απλώς ξεχωριστοί αλλά και ανώτεροι. Καθυστερημένοι πολιτιστικά και κοινωνικά άνθρωποι που νομίζουν ότι αν ξεχωρίσουν έχουν ολοκληρώσει το νόημα της ζωής τους.

 Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα είναι γιατί ο άνθρωπος θεωρείται, πολιτισμένο και ώριμο ον...

Από την στιγμή που παίζει παιχνίδια ( πολιτικά, οικονομικά, εθνικά κ.τ.λ.)

Από την στιγμή που ως άλλος μπέμπης κλαίει που του πήραν το γλειφιτζούρι ενώ ταυτόχρονα θέλει όλα τα γλειφιτζούρια δικά του.

Από την στιγμή που θεωρεί ηθικό να σκοτώνεις για κάτι γραμμές που μόνος έβαλε γιατί προτίμησε να θεωρήσει ένα κομμάτι γης δικό του, χωρίς να του ανήκει. Ενώ βλέπει ανήθικη την απόλαυση, την κριτική σκέψη, την παιδεία.

Είμαι σίγουρα απογοητευμένος γιατί ξέρω ότι ο άνθρωπος δεν θα ωριμάσει ποτέ. Μια ζωή θα ασχολείται με τον μικρόκοσμο του και θα προσπαθεί να δείξει πόσο ξεχωριστός είναι.

Ποτέ δεν θα δει πραγματικά ( εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ) πόσο ιδιαίτερος και ξεχωριστός είναι έτσι και αλλιώς. Πόσο τυχερός είναι ο καθένας από εμάς που μπορεί να προοδεύει και να έχει στα χέρια του τις τύχες του. Να μπορεί ουσιαστικά και όχι μόνο σαρκικά να ζήσει για πάντα.

Δεν φημίζομαι για την πνευματικότητα μου, δεν είμαι καθόλου θρησκεύομενος, το αντίθετο θα έλεγα. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν δεν αναφέρομαι σε καμία σωτηρία ψυχής. Το "για πάντα" είναι αναφορά στο ανθρώπινο είδος.

Για όσους δεν το έχουν δει ακόμα, ότι και να κάνουν, κανένα σύνθετο είδος δεν υπάρχει από την δημιουργία της γης μέχρι σήμερα. Όλα τα είδη κάποτε θα εξαφανιστούν και νέα θα έρθουν στην θέση τους.

Ο άνθρωπος έχει τα όπλα και την δύναμη να ζήσει για πάντα, όχι ως μονάδα αλλά ως είδος, αυτό το οφείλει στην μοναδικότητα του. Στο ότι μπορεί να συνδυάζει τις δυνάμεις της η κάθε μονάδα από εμάς.

Όσο όμως μας χωρίζουν διαφορές, παιδιάστικες, ηλίθιες, χαζές ποτέ δεν θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο. Γιατί όλοι χρειάζονται σε αυτό το σκοπό. Κανείς δεν περισσεύει ότι και όποιος και να είναι.

Σκεφτείτε μόνο τις δυνατότητες του είδους, όταν όντας χωρισμένοι σε χίλια κομμάτια είχαμε τέτοια εξέλιξη. Φανταστείτε τι μπορούμε να πετύχουμε όλοι ενωμένοι.

Καμιά φορά μπορεί να ξεφεύγω από τα πιστεύω μου, μπορεί να διαπληκτίζομαι κυρίως με αυτούς που αποκαλούνται από την κοινωνία ακραίοι.

Είναι για δύο λόγους 1. Γιατί θυμώνω με όσους δεν νοιάζονται όταν σκοτώνουν άλλους ανθρώπους. 2. Γιατί θυμώνω με αυτούς που φοβούνται το καινούριο. Με αυτούς που προτιμούν την μίζερη χαζή πραγματικότητα του παιχνιδιού τους, παρά την πρόοδο και την πανανθρώπινη συνεργασία για το καλό όλων.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν σου αρέσει το υλικό μου μην ξεχάσεις να με ακολουθήσεις στα Social Media μου

@~~~~~~~~~@

Facebook Page https://www.facebook.com/thinkingbb/
Facebook group https://www.facebook.com/groups/1919207801534783/?source_id=256003971213217
Twitter https://twitter.com/ThinkingBmB
Instagram https://www.instagram.com/thinkingbb/

#~~~~~~~~~#

Γίνε μέλος της πιο δημοκρατικής παρέας στο
Discord https://discord.gg/PNn4aVR
Κάνε μια εγγραφή στο κανάλι μου στο

Youtube http://www.youtube.com/channel/UCqm3MpnKBWiMRXQdfTUStsA?sub_confirmation=1

&~~~~~~~&

και τέλος αν μπορείς και θέλεις στήριξε με κάνοντας

Μια μηνιαία συνδρομή στο

Patreon https://www.patreon.com/user?u=14441512 ή

μια δωρεά μέσω Paypal paypal.me/Thinkingbas