Πρώτο του 21 που με αυτά που ακούς τριγύρω θα μπορούσε να είναι και του 1800 αλλά ας πάμε παρακάτω. Σε αυτό εδώ δεν θέλω να γκρινιάξω για όσα συμβαίνουν γύρω μας, για όλους τους ξερόλες εκεί έξω. Θέλω να μιλήσω μόνο για τον ξερόλα εδώ μέσα, ναι εμένα ντε. Όχι εντάξει και αυτό άλλη φορά θα γίνει. Σήμερα θα μιλήσουμε για άλλο θέμα, για το engagement που λένε και στο χωριό μου που νιώθει κάποιος θεατής - καταναλωτής - πολίτης, άνθρωπος βρε αδερφέ, με τα πρόσωπα που θαυμάζει και εκτιμά βάσει της δημόσιας ( κυρίως τηλεοπτικής) εικόνας τους.
Θυμάμαι μικρός να πηγαίνω στη γιαγιά και να την πετυχαίνω∙ στο δόξα πατρί, ΧΑ. Δεν είμαι αστείος, ξέρω. Να την πετυχαίνω στην θέαση κάποιας σαπουνόπερας. Κάποιας Λάμψης ή Καλημέρα ζωής. Τη θυμάμαι να συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές αλλά και τους κομπάρσους (ωπ τι έκανα εκεί), να τους συμβουλεύει και να τους επιτίθεται σαν να είναι κανονικά πρόσωπα, ενώ το μόνο κανονικό ήταν η παράκρουση προφανώς. Θυμάμαι πάλι πιο μεγάλος να στηλιτεύεται ένας καλλιτέχνης γιατί λέει "δεν ήταν καλός άνθρωπος" γιατί μπορεί όντως να μην ήταν, μπορεί και όχι αλλά τι σημασία έχει; Παρεμπιπτόντως κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για την τέχνη και τις απόψεις για αυτή.
Όχι αλήθεια ρωτάω, ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ; τι έγινε δηλαδή αν ο τάδε τραγουδιστής βαράει τη γυναίκα του; οκ να μπει φυλακή. Αλλά να μην τον ακούς; Γιατί; Χάλασε η φωνή του από το ξύλο, που θα φάει μέσα στην φυλακή αν έμπαινε; Που δεν θα μπει γιατί οι κακοί ως γνωστόν δεν μπαίνουν φυλακή. Αντίστοιχα βλέπεις ανθρώπους να ψηφίζουν τον τάδε ή τον δείνα, να λέει γιατί "είναι καλό παιδί". Τον έχουν μεγαλώσει στα γόνατα τους όλοι αυτοί και τον ξέρουν. Εμ, τι νόμιζες έτσι τυχαία το λένε; ή μήπως επειδή τους βόλεψε το παιδί ή τον πατέρα; Όχι καλέ, από αγνή απόλυτη αγάπη το λένε. Αφού είπαμε, στα πόδια τους μεγάλωσε.
Και μετά ξαφνικά γίνεται το κωλόπαιδο που τους κορόιδεψε και φταίνε οι γονείς που τον ανέθρεψαν και τι έλεγα; Α ΝΑΙ, ρε πάτε καθόλου καλά; Τι σημασία έχει τι είναι ο άλλος σαν άνθρωπος; Τι σημασία έχει αν είναι καλός ή κακός; Θα τον παντρευτείς εσύ ή μήπως το παιδί σου; Όσον αφορά τους καλλιτέχνες σημασία έχει αν θεωρείς το έργο τους αξιόλογο και αν το έργο τους σου δημιουργεί συναισθήματα ή απλά σου περνάει αδιάφορο. Στην πολιτική προφανώς σημασία έχει αν ο πολιτικός έχει τις γνώσεις και την εμπειρία για να ξεπεράσει γραφειοκρατικούς και άλλους σκοπέλους ώστε να προσφέρει κάτι στην κοινωνία που τον ανέδειξε (και αν δεν το κάνει αυτό δεν τον κάνει κακό άνθρωπο, αλλά κακό πολιτικό και δεν πρέπει να συνεχίζει να βρίσκεται στη θέση του επειδή συμφωνείς με τις απόψεις του π.χ.).
Γενικότερα όταν κάποιος δεν είναι φίλος ή οικογένεια σου, η συμπεριφορά του δεν αφορά εσένα αλλά τα δικαστήρια. Τα υπόλοιπα δείχνουν διάθεση κουτσομπολιού και ελλειπή έλεγχο των συναισθημάτων σου που αν δεν είσαι ανήλικος (άντε μέχρι τα 22-23 γιατί είμαι καλός άνθρωπος, ή μπορεί και όχι) πρέπει κάποια στιγμή να το κοιτάξεις και να μην δένεσαι με αγνώστους στο γυαλί και μετά να νιώθεις προδομένος. Εσύ το έχεις το πρόβλημα, όχι αυ..., καλά και αυτοί έχουν πρόβλημα που νιώθουν την ανάγκη να ξεγελάσουν για να γίνει δεκτό το έργο τους αλλά το μεγαλύτερο εσύ. Να δες εγώ, στα λέω ευθέως χωρίς περιστροφές γιατί δεν έχω ανάγκη να το παίξω καλός για να σε καλοπιάσω. Θες να δεις αυτά που γράφω, δες τα. Δεν θες, στο καλό και με τη νίκη. Μεταξύ μας, χεστήκαμε και η βάρκα έγειρε. Τις ανησυχίες μου θέλω να εξωτερικεύσω, το τι κάνεις εσύ με αυτές είναι δικό σου πρόβλημα.
-min.png)