- Καμιά φορά, όσες φορές και αν προσπαθήσεις να ξεγελάσεις το περιβάλλον σου δεν θα το καταφέρεις. Όχι γιατί εσύ είσαι χαζός, ούτε γιατί οι άλλοι είναι έξυπνοι, αλλά γιατί ποτέ σου δεν το πίστεψες. Ναι, δεν είναι κακό να θέλεις να είσαι κάποιος άλλος. Αρκεί να το θέλεις πολύ, αρκεί να το πιστέψεις τόσο πολύ, που στο τέλος να γίνεις αυτό που σήμερα δεν είσαι.
- Δηλαδή γιατρέ δεν είμαι κακός άνθρωπος; Δεν έχω πρόβλημα;
- Όχι αγόρι μου, το πρόβλημα το έχει ο κόσμος, αυτοί που αρνούνται να αλλάξουν. Αυτοί που μια ζωή παραμένουν ίδιοι από φόβο σε ότι έρχεται. Αυτοί που νομίζουν ότι ζουν.
- Σε ευχαριστώ πολύ
- Να είσαι καλά, την επόμενη Πέμπτη στις 5 όπως συνήθως. Να πας στο καλό.
Όπως συνήθως, βγαίνω από το γραφείο του και κοιτώντας δεξιά και αριστερά, μην με βλέπει κανείς, γυρίζω στο σπίτι. Εκεί με περιμένουν οι γονείς μου. Κανείς τους δεν ξέρει που ήμουν. Όλοι νομίζουν ότι πηγαίνω για μπάλα με φίλους. Αλλά οι φίλοι είναι ένα όνειρο μακρινό και άπιαστο. Όχι γιατί δεν μπορώ, ούτε γιατί δεν θέλω γενικά. Γιατί αυτό που θέλω να είμαι, αυτό που θέλω να γίνω, δεν ταιριάζει στο περιβάλλον της περιοχής μου.
Αλλά σίγουρα εσύ τώρα θα αναρωτιέσαι ποιός είμαι και τι κάνω. Όχι ότι σου πέφτει λόγος, αλλά έτσι για να ικανοποιήσω την περιέργεια σου, μιας που δεν μου κάνει κόπο, θα σου πω. Είμαι εσύ. Είμαι ένας νέος άνθρωπος, από πάντα χοντρός και άξεστος που μια ζωή θυμάται τον εαυτό του να κατηγορεί τους άλλους για ότι του συμβαίνει. Είμαι όμως και κάτι άλλο. Είμαι αυτός που σήμερα, το παίζει κοινωνικός ή έστω προσπαθεί να ανοιχτεί σε περισσότερους ανθρώπους, να ακούσει να αφουγκραστεί. Είμαι αυτός που το παίζει αθλητικός και υγιής, πετυχημένος επιχειρηματίας και άξιος σύντροφος. Αυτή είναι και η διαφορά μας, εγώ ξέρω ότι δεν είμαι και προσπαθώ να γίνω. Δεν το παίζω κάτι για να πείσω εσένα, το παίζω κάτι για να πείσω εμένα ότι μπορώ να γίνω. Ότι αυτή είναι η ζωή που επέλεξα και μου ταιριάζει. Δεν σε κατηγορώ και ούτε σου ζητάω να γίνεις σαν εμένα, το μόνο που σου ζητάω είναι να με αφήσεις να είμαι αυτό που θέλω. Να με αφήσεις ήσυχο να ζήσω τη ζωή μου.
Ναι ξέρω έχω πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά εγώ θα το προσπαθήσω, ακόμα και αν αποτύχω.
- Τι σκέφτεσαι αγάπη μου;
- Τίποτα κορίτσι μου, σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που έχω δίπλα μου μια τόσο όμορφη γυναίκα, έναν τόσο ευαίσθητο άνθρωπο που με αγαπάει και με στηρίζει.
Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της. Ναι, δεν ξέρω αν τη θέλω όντως. Δεν ξέρω αν είναι ακόμα μια επιτυχία στη προσπάθεια μου για αλλαγή. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι της οφείλω πολλά και θέλω να την βλέπω να χαμογελάει και αυτό είναι κάτι που δεν θα της το στερήσω ποτέ.
Με αυτές τις σκέψεις ξεκίνησα για το γυμναστήριο στη γειτονιά μου. Ένα γυμναστήριο που έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το συντηρώ μόνος μου, αλλά δεν έχει σημασία. Εκεί με υποδέχεται ο προσωπικός μου γυμναστής, όχι δεν είμαι κανένας πλούσιος, έχω στερηθεί πολλούς καφέδες και εξόδους γενικά για αυτόν τον γυμναστή, αλλά έχω μάθει όταν βάζω έναν στόχο να τον πετυχαίνω. Σίγουρα θα έχω και αποτυχίες, αλλά ποτέ δεν θα με βάλουν κάτω, γιατί αυτό έχει σημασία στο τέλος της ημέρας.
Τέλειωσα από το γυμναστήριο και βγήκα, μπήκα στο καινούριο μου αυτοκίνητο, ένα SUV τεσσάρων χιλιάδων κυβικών που δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μπορώ να το συντηρώ. Ναι ξέρω, είμαι ανεγκέφαλος, που στερούμαι πράγματα για να έχω αυτές τις ανέσεις, απλά για να δείχνω κάτι που δεν είμαι. Μην επιμένεις, τα έχω ακούσει τόσες φορές όλα αυτά. Αλλά ξέρεις κάτι; Υπάρχουν πράγματα για τη ζωή μου που δεν ξέρεις.
Κατευθύνομαι προς το γραφείο μου. Φτάνω και όπως κάθε μέρα, κάνω ένα μπάνιο και ντύνομαι με τα ρούχα της δουλειάς, καλά το φαντάζεσαι, επώνυμα ρούχα που τα αγόρασα μετά από μήνες στερήσεων. Χτυπάει το τηλέφωνο,
- Καλημέρα σας, ο κύριος Παπαδόπουλος;
- Μάλιστα, πως μπορώ να σας βοηθήσω
- Είμαι η γραμματέας του κυρίου Ανδρέα Κουλομάρη
Ο Κουλομάρης, ένας τεράστιος επιχειρηματίας, από αυτούς που δεν ξέρουν τι έχουν, από αυτούς που έχουν ξεχάσει και πόσο κακό προξένησαν για να τα αποκτήσουν. Με ήθελαν για να τους βοηθήσω σε μια συμφωνία. Μια συμφωνία πολλών εκατομμυρίων που θα μου απέφερε και εμένα πολλά. Κατάλαβες τώρα; Πες μου εσύ ο εν λόγω κύριος θα με επέλεγε ποτέ αν ήμουν ο τυπάκος που ψωνίζει από τα μαγαζιά της γειτονιάς του, σε ένα μικρό χωριό που δεν το ξέρει κανένας; Ακόμα και αν είχα τις ίδιες επιτυχίες. Ακόμα και αν έριχνα την ίδια δουλειά. Ξέρεις κάτι; Αυτή είναι η διαφορά μας, εγώ ξέρω πως κάτι έχει πάει πολύ στραβά, δεν χάνω τον εαυτό μου, βαθιά μέσα μου, είμαι ακόμα ο ίδιος άνθρωπος. Αυτός ο τόσο γνώριμος σε εσένα. Όμως έχω επιλέξει να ζήσω όση ζωή μου απομένει προσπαθώντας να ξεχωρίσω, δεν είναι ότι συμφωνώ και ότι δεν με νοιάζει. Είναι που αυτό έχει σημασία σήμερα. Είτε μου αρέσει είτε όχι. Αυτός είναι ο κόσμος που ζω και οφείλω ή να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ ή να αποσυρθώ και να μην ξαναμιλήσω ποτέ για αυτόν. Σίγουρα όμως δεν έχω κανένα δικαίωμα, να μιλάω για όσους παλεύουν από τη βολή του καναπέ μου, χωρίς εγώ να έχω προσπαθήσει για κάτι στη ζωή μου. Λάθος ή σωστό. Ξέρεις κάτι; Αν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο άλλαξε τον. Αλλά αν δεν μπορείς, βούλωσε το επιτέλους. Κανείς δεν θέλει να σε ακούσει, απλά κάνεις θόρυβο που σε λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται.
-min.png)