Περί δημοψηφίσματος αχρωματοψία

Αυτή είναι η τελευταία κουβέντα που θα πω για το τρέχον θέμα του δημοψηφίσματος και για αυτό επιλέγω το συγκεκριμένο μέσο και όχι κάποια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.

Έχω βαρεθεί από πρόσκαιρους διαξιφισμούς και διαμάχες χωρίς περιεχόμενο. Έχω βαρεθεί τελευταία να ακούω συνεχώς οικονομολόγους κατ ευφημισμόν να εκφράζονται για την σημασία του δημοψηφίσματος και την οικονομική εξέλιξη της χώρας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να  καταλάβουμε τι ακριβώς είναι η οικονομία και τι διακυβεύεται την Κυριακή.



Η οικονομία είναι μια επιστήμη που διακατέχεται από κανόνες δημιουργημένους από ανθρώπους. Δεν υπάρχει τίποτα το νομοτελειακό. Αν αύριο η πλειοψηφία αποφασίσει ότι θέλει να αλλάξει κάτι το αλλάζει χωρίς καμία επίπτωση και χωρίς καμία περεταίρω σκέψη.

Με ενοχλεί λοιπόν το δίλημμα που έχει μπει ο κόσμος. Το μόνο δίλημμα που πρέπει να σκεφτεί ο καθένας είναι πως θέλει να ζήσει τη ζωή του. Να τον εξουσιάζουν οι μαλάκες που κυβερνούν στο εσωτερικό ή αυτοί που κυβερνούν από έξω. Αυτό είναι το μόνο υπαρκτό δίλημμα.

Το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι η παιδεία. Για να υπάρξει μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη πρέπει όλοι να αφήσουμε κατά μέρος τις βλέψεις για εθνική κυριαρχία και ανωτερότητα. Αν όλοι μας δεν αισθανόμαστε Ευρωπαίοι πάνω από Έλληνες, Γερμανοί, Βέλγοι ή οτιδήποτε δεν έχει κανένα νόημα να βρισκόμαστε στην Ευρώπη. Ακριβώς όπως ο Τεξανός νιώθει το ίδιο αμερικάνος με τον νεοϋορκέζο κλπ.

Αυτή τη στιγμή το μόνο που παίζεται είναι τα κομματικά πολιτικά συμφέρονται και μαζί με αυτά τα ιδιαίτερα οικονομικά συμφέροντα. Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι θέλουμε να είμαστε και σε ένα άλλο κομμάτι. Το οικονομικό.

Αν θέλουμε να είμαστε καπιταλιστές και φιλελεύθεροι θα πρέπει να ξεχάσουμε τις επιδοτήσεις και τις διευκολύνσεις του κράτους. Θα πρέπει να ξεχάσουμε τα ωράρια και τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Θα πρέπει όμως παράλληλα να ξεχάσουμε και την φορολογία, σε ένα φιλελεύθερο κράτος οι φόροι επαρκούν για την συντήρηση του και μόνο. Για τα απολύτως απαραίτητα.

Αν θέλουμε σοσιαλισμό θα έχουμε τις επιδοτήσεις και τα συνδικάτα και όλα τα κεκτημένα των εργαζομένων αλλά ξεχάστε τις ιδιωτικοποιήσεις και την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Επιτέλους αυτά τα εκτρώματα της ελληνικής και όχι μόνο, οικονομίας μας βγάζουν συνεχώς σε αδιέξοδα.

Την Κυριακή ότι και να ψηφίσεις δεν έχει καμία σημασία. Η κατάληξη θα είναι ακριβώς η ίδια και εξαρτάται από το τι θέλουν οι "συνέταιροι" σου. Στο σημερινό καθεστώς δεν υπάρχει δημοκρατία. Υπερισχύει η γνώμη των ισχυρότερων και μόνο.

Ποτέ δεν υπήρχε δημοκρατία, στην τελική ο Περικλής ποτέ δεν ρώτησε τον λαό για να αδειάσει  το ταμείο της δήλου για να φτιάξει τον Παρθενώνα. Μην ψάχνουμε να βρούμε ψήγματα δημοκρατίας σε ένα κόσμο που επικρατεί ο ισχυρός.

 Είτε μας αρέσει είτε όχι δύο είναι οι δρόμοι και ας μην κοροϊδευόμαστε, είτε παλεύεις στρώνεις τον κώλο σου και γίνεσαι δυνατός για να μετράει η άποψη σου, είτε αλλάζεις το σημερινό σύστημα και δίνεις δύναμη και σε αυτούς που σήμερα θεωρείς κατώτερους σου. Αλλά αυτό για να γίνει πρέπει να έχεις την παιδεία να το κάνεις.

Πάντως οι ιστορίες συνομωσίας περί Ροθτσιλντ ή Βαρδινογιάννηδων κλπ και άλλων αντίστοιχων είναι απλώς μπούρδες από τεμπέληδες. Εσύ μαλάκα Έλληνα αν έστρωνες τον κώλο σου να δουλέψεις και να μην ασχολείσαι με ηθικολογίες και κουτσομπολιά, αν ταυτόχρονα η οικογένεια σου είχε κάποιους αιώνες ιστορίας στην εργασία και στην προσφορά λύσεων στην κοινωνία έτσι θα κατέληγες.

Όλοι όσοι βλέπεις από πάνω σου και τους βρίζεις δεν είναι παρά άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά αυτοί και οι πρόγονοι τους αρνούμενοι τα τσίπουρα, την πρόσκαιρη καλοπέραση γιατί είχαν έναν σκοπό. Να δουλεύεις εσύ ο μαλάκας για αυτούς. Ούτε υπεράνθρωποι είναι ούτε εξωγήινοι, απλώς άνθρωποι που έμειναν προσηλωμένοι στον στόχο τους και τον πέτυχαν.

Και κάτι μου λέει ότι θα ήθελες πολύ να τους μοιάσεις και τους βρίζεις γιατί φοβάσαι, γιατί είσαι τόσο χέστης που δεν μπορείς να πάρεις την τύχη στα δικά σου χέρια και συνεχώς περιμένεις κάποιον σωτήρα να έρθει να σε σώσει.

Ο λαός πάντα θα είναι από κάτω γιατί έτσι γουστάρει να είναι.

Άνοιξα με μια φωτογραφία του Γεωργίου Σουρρή του αγαπημένου μου συγγραφέα και θα κλείσω με τα λόγια του και μελοποιημένα και όχι από δύο διαφορετικά αποσπάσματα..

Δὲν ἔχω κέφι γιὰ δουλειά,
πάλι μὲ δέρνει τεμπελιὰ
καὶ κάθομαι στὸ στρῶμα...
Βρίσκω τὸ σῶμα μου βαρὺ
καὶ ὀλ᾿ ἡ γῆ δὲ μὲ χωρεῖ
κι ὁ οὐρανὸς ἀκόμα.

Κακὰ νομίζω τὰ καλὰ
καὶ βλέπω μία στὰ χαμηλὰ
καὶ μία κοιτῶ ἐπάνω...
Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν χαζὸ
ἂς ἠμποροῦσα νὰ μὴ ζῶ
μὰ ...δίχως νὰ πεθάνω.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν σου αρέσει το υλικό μου μην ξεχάσεις να με ακολουθήσεις στα Social Media μου

@~~~~~~~~~@

Facebook Page https://www.facebook.com/thinkingbb/
Facebook group https://www.facebook.com/groups/1919207801534783/?source_id=256003971213217
Twitter https://twitter.com/ThinkingBmB
Instagram https://www.instagram.com/thinkingbb/

#~~~~~~~~~#

Γίνε μέλος της πιο δημοκρατικής παρέας στο
Discord https://discord.gg/PNn4aVR
Κάνε μια εγγραφή στο κανάλι μου στο

Youtube http://www.youtube.com/channel/UCqm3MpnKBWiMRXQdfTUStsA?sub_confirmation=1

&~~~~~~~&

και τέλος αν μπορείς και θέλεις στήριξε με κάνοντας

Μια μηνιαία συνδρομή στο

Patreon https://www.patreon.com/user?u=14441512 ή

μια δωρεά μέσω Paypal paypal.me/Thinkingbas