Το ημερολόγιο επιστρέφει∙ πάλι...
Ήταν κάπου στα τέλη του 2009 όταν η ανάγκη για έκφραση με είχε φέρει στα άδυτα του Blogspot. Είναι αλήθεια πως τα εργαλεία και ένας εντελώς νέος κόσμος εμφανιζόταν μπροστά μου. Ένας κόσμος μαγικός που μου επέτρεπε, νόμιζα, να μοιραστώ αυτά που σκέφτομαι και ίσως εκεί έξω να βρω ανθρώπους που να εκτιμούν και να θεωρούν πως κάτι υπάρχει σε ότι εκφράζω μέσα από αυτές τις λέξεις. Πάει όμως αυτό τελείωσε και τελείωσε νωρίς.
Ξεπερνώντας τον εαυτό μου και ότι με χαρακτηρίζει πάντα, προσπάθησα να πάω με το ρεύμα, να δημιουργήσω ένα "πρόγραμμα" και ένα "κοινό". Αλλά τι άραγε να είχα εγώ κοινό και τι τόσο ξεχωριστό και πόσο τελικά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ζούμε σε έναν κόσμο άκρατης (για τα δικά μου γούστα) κοινωνικοποίησης. Ένα κόσμο που κερδίζει ο πιο γνωστός, όχι ο ισχυρός όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Μπορεί να νομίζεις ότι μιλάω με πικρία, ή ότι γκρινιάζω. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι.
Η αλήθεια είναι πως έζησα μερικές πολύ όμορφες στιγμές, συναναστράφηκα με μερικούς πολύ όμορφους ανθρώπους, μερικούς όχι και τόσο, όπως ακριβώς συμβαίνει στις ζωές όλων. Κυνήγησα όνειρα και πάλεψα με ανάγκες. Πέτυχα, δεν είναι ότι δεν πέτυχα. Πέτυχα απέναντι σε μεγαθήρια, πέτυχα σε λίγους μήνες ότι σε κάποιους παίρνει 10ετίες και αυτό ήταν το πρόβλημα. Για να εξαργυρώσω την επιτυχία έπρεπε να πουλήσω τις αξίες μου και αυτό είναι δύσκολο. Δεν κρίνω όποιον το κάνει, είναι πολύ δύσκολο και ο καθένας επιλέγει τι θα πουλήσει στη ζωή του. Εγώ επιλέγω κάποια πράγματα να τα αφήσω άθικτα, όσο άθικτα μου παραδόθηκαν από ανθρώπους που έζησαν πολύ πριν από εμένα. Δεν θεωρώ πως έχω το δικαίωμα να εξαργυρώσω κάτι που δεν μου ανήκει.
Έτσι αποφάσισα να γυρίσω πίσω, πίσω στο ημερολόγιον. Το ημερολόγιον που έχει φιλοξενήσει τις σκέψεις μου για τόσα χρόνια. Ένα ημερολόγιο που ξεκίνησε γραπτώς στα μαθητικά μου χρόνια και κατέληξε ηλεκτρονικό, όπως καταλήγουν άλλωστε όλα. Τι εννοώ με αυτό; Τα πράγματα είναι απλά.
Το ημερολόγιον θα συνεχίσει να έχει αυτή τη μορφή που έχει και σήμερα, θα φιλοξενεί δηλαδή τις δημιουργικές μου ανησυχίες παράλληλα με τις σκέψεις μου, τις φωτογραφίες, τα βίντεο, τα ποιήματα, τα κείμενα μου και ότι άλλο προκύψει, ακριβώς όπως διαμορφώθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Θα αλλάξει ίσως λίγο ο τρόπος που φαίνονται όλα αυτά σε αυτό, καθώς επίσης και η συχνότητα. Θα επανέλθει με έναν τρόπο κάτι, που ήδη έχει επανέλθει. Στη τελική το 2020 δεν ήταν και το πιο "αποδοτικό" από πλευράς υλικού.
Θες η όλη κατάσταση της πανδημίας, θες οι αλλαγές στη ζωή μου, που θα τις αναλύσω στο γνωστό πια κείμενο στο τέλος του χρόνου όπως πάντα∙ τουλάχιστον αυτό το κράτησα. Πολλά άλλα άλλαξαν και ίσως με περιμένουν πολλές αλλαγές ακόμα στη ζωή. Ποτέ όμως δεν με φόβισαν οι αλλαγές, ούτε αυτές που με πηγαίνουν εμπρός, μα ούτε και αυτές που με γυρίζουν πίσω. Πίσω σε καταστάσεις και σκέψεις, πρακτικές ίσως, που συνθέτουν τον πραγματικό, τον σύγχρονο, τον σημερινό εαυτό μου.
Το "ημερολόγιον" λοιπόν επιστρέφει. Σκέψεις και δράσεις στα τεκταινόμενα της
περιοχής μου, της ζωής μου, της γης ολόκληρης. Γιατί η παγκοσμιοποίηση
έχει έρθει και κανείς δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Μαζί επιστρέφει και η αποδέσμευση της δημιουργικότητας μου, χωρίς φραγμούς, χωρίς στόχους, χωρίς προσδοκίες, το ημερολόγιο είναι απλά αυτό. Ένας χώρος που περιγράφει ότι νιώθω, ότι είμαι. Ας μην το διαβάσει ποτέ κανείς, ας υπάρχει απλά ως απόδειξη ότι κάποτε υπήρξα και ας μην γνωρίζει κανείς την ύπαρξη του, ή τη δική μου. Άλλωστε τι σημασία έχει;
Καλή ανάγνωση.
-min.png)