Κανείς δεν περισσεύει. Σκέψεις για τη χρονιά που φεύγει.

Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό  μου, λέω πάντα μια φράση. Μια φράση που έχει μείνει ίδια και μάλλον ήρθε η ώρα να τελειώσει. Να τελειώσει και αυτή, όπως όλα στο τέλος τελειώνουν. Πάντα τέτοιες μέρες σκέφτομαι τι έζησα, που με πήγε η ζωή για άλλη μια χρονιά, τι έμαθα και τι θέλω να μάθω τη χρονιά που έρχεται.

Η αλήθεια είναι πως συνηθίζω να ζω στο μέλλον, κάνω όνειρα, σχεδιάζω τη ζωή μου για μεγάλα ή μικρά διαστήματα που θα έρθουν. Βέβαια πάντα προσπαθώ να μην ξεχνάω πόσο σημαντικό είναι να ζεις στο παρόν, να απολαμβάνεις τη κάθε στιγμή και να εκτιμάς αυτά που έχεις σήμερα, όσα σε κάνουν ευτυχισμένο, ή και όχι.

Όσα σου μαθαίνουν κάτι για τη ζωή, ώστε και εσύ να μπορέσεις να μεταφέρεις αυτή τη γνώση στους επόμενους. Μέχρι όλα να τελειώσουν. Μέχρι τίποτα από όλα όσα ξέρουμε να μην υπάρχει. Μέχρι το σύμπαν να γίνει ένα σκοτεινό και αφιλόξενο μέρος. Περισσότερο από ότι ήδη είναι. Μην ανησυχείτε, αυτό το κείμενο θα είναι κυρίως για τη χρονιά που πέρασε και για όσα είναι να έρθουν, αλλά αφήστε με πρώτα να σας ταξιδέψω με το δικό μου όχημα, πριν να φτάσουμε στον προορισμό μας. 

Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήμασταν σίγουροι πως το σύμπαν είναι ένα μπαλόνι που φουσκώνει συνεχώς και κάποια στιγμή θα αρχίσει να ξεφουσκώνει καταλήγοντας πάλι στο σημείο από όπου ξεκίνησε. Παρασύροντας κάθε τι που έχει δημιουργηθεί στην πορεία της ζωής του, μαζί και εμάς. Μετά από αυτό το σημείο ίσως να ξαναρχίσει από την αρχή, ίσως και όχι.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει στα αλήθεια. Όμως, οι τελευταίες έρευνες δείχνουν με όλο και μεγαλύτερη σιγουριά πως το σύμπαν δεν τεντώνεται συνεχώς, αλλά ουσιαστικά, νέος χώρος δημιουργείται. Κάθε στιγμή που περνάει το μπαλόνι απλά γίνεται μεγαλύτερο, όχι πιο φουσκωμένο, απλά μεγαλύτερο. Προσθέτοντας συνεχώς κομμάτια που δεν βρίσκονταν πριν εκεί. Αυτό θα έχει ως συνέπεια λοιπόν, το σύμπαν να συνεχίζει να μεγαλώνει για πάντα. Χωρίς ποτέ να σταματήσει. Τουλάχιστον σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Αυτό στο δικό μου το μυαλό μας δίνει μια προοπτική. Τη προοπτική της αθανασίας. Την προοπτική ενός ανθρώπινου μέλλοντος χωρίς τέλος. 

Παρόλα αυτά, σήμερα υπάρχει τέλος και το γνωρίζουμε όλοι, κι όμως συνεχίζουμε να ανυπομονούμε να έρθουμε πιο κοντά σε αυτό. Κάθε χρόνο ονειρευόμαστε για όσα θα μας συμβούν, κάνουμε σχέδια και χαιρόμαστε. Σαν να μην φτάνει αυτό, το γιορτάζουμε κιόλας. Στους περισσότερους πολιτισμούς υπήρχαν και υπάρχουν γιορτές για τον κύκλο που κάνει η γη γύρω από τον ήλιο. Μια διαδρομή που τη γιορτάζουμε ενώ ουσιαστικά μας φέρνει πιο κοντά στο τέλος. Τώρα θα μου πεις, σύμφωνα με τη δική σου τη θρησκεία το τέλος δεν είναι τέλος και για αυτό χαίρεσαι. Ναι αλλά δεν το ξέρεις και μην το αρνηθείς, αλλά βαθιά μέσα σου, έστω λίγο φοβάσαι. Όχι για το τέλος, αλλά για το μετά. Ακριβώς, ότι δεν το ξέρεις με σιγουριά, σε φοβίζει και απόδειξη αυτού το γεγονός ότι κλαις όταν χάνεις κάποιον.

Η φράση στην οποία αναφέρομαι είναι η φράση "Ζήσε το σήμερα και αντιμετώπισε το αύριο όταν έρθει.". Μια φράση που με έχει βγάλει από πολλές δύσκολες στιγμές. Μια φράση που με ακολουθεί σε όλες μου τις επιλογές. Μια φράση που άρχισε ήδη να τελειώνει λίγα χρόνια πριν και ήρθε η ώρα με αυτό εδώ το κείμενο να μπει η ταφόπλακα της. Όχι δεν μετανιώνω και δεν αποποιούμαι την ιστορία μου, απλά αλλάζω. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση πια εκεί το φοβισμένο παιδί των εφηβικών μου χρόνων, ούτε και οι αντιλήψεις μου για τη ζωή είναι οι ίδιες.

Ποια θεώρηση για τη ζωή θα μπορούσε να είναι αντάξια μιας ζωής γεμάτης με εμπειρίες, στιγμές, ανθρώπους ξεχωριστούς, ιδιαίτερους, μοναδικούς; Ποια είναι αυτή η μια και μοναδική φράση που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μια ζωή; Με αυτές τις σκέψεις ένα βράδυ ταξίδεψα σε όσα ήρθαν και σε όσα έφυγαν τη χρονιά που φτάνει σχεδόν στο τέλος της. Μια χρονιά με τις περισσότερες αλλαγές που έχουν συμβεί ποτέ στη ζωή μου.

Για εμένα αυτή η χρονιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ενηλικίωση. Τώρα θα μου πεις, ενηλικίωση στα τριανταδύο; Καμιά φορά η πραγματική  μας ενηλικίωση απέχει πολύ από τα δέκα - οκτώ μας χρόνια. Καμιά φορά δεν έρχεται και ποτέ. Νιώθω λοιπόν πολύ τυχερός που για εμένα ήρθε.

Ήταν αυτή η χρονιά που απέκτησα πολλές νέες γνώσεις. Γνώσεις που θα με βοηθήσουν να συνεχίσω στη ζωή πιο δυνατός και πιο χαρούμενος. Γνώσεις που με φέρνουν λίγο πιο κοντά στη πραγματικότητα. Γιατί ας μην γελιόμαστε, όλοι μας είμαστε επιρρεπείς σε λανθασμένες πληροφορίες και αυτό είναι κάτι που μου έμαθε η χρονιά που φεύγει.

Ήταν αυτή η χρονιά που πήρα δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις για τη ζωή μου και το μέλλον μου. Ήταν η πρώτη φορά που κοίταξα το μέλλον μου στα μάτια και από τότε δεν τα έχω πάρει από πάνω του. Ήταν η χρονιά που αποφάσισα να κάνω στον εαυτό μου, αυτό που έκανα πάντα στους άλλους. Να μην κρίνω άδικα και να μην καταδικάζω μια ζωή από λίγες στιγμές.

Ήταν η χρονιά που ξεχώρισα τι θέλω από εμένα αλλά και από τους άλλους γύρω μου. Από την οικογένεια και τους φίλους μου. Από γνωστούς και αγνώστους, από κάθε τι που συμβαίνει στη ζωή μου. Ήταν η χρονιά που κοίταξα στο μέλλον. Η χρονιά που είπα φτάνει πια. Η χρονιά που έβαλα στόχο να είμαι ευτυχισμένος και για να φτάσω εκεί, έπρεπε να πάρω πρώτα κάποιες αποφάσεις.

Τις αποφάσεις αυτές τις ξέρετε ήδη ή έστω τις ψυλλιάζεστε όσοι είστε μέρος της ζωής μου, της καθημερινότητας μου. Δεν θα πω περισσότερα για αυτές καθώς, έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου. Για εμένα αυτή η χρονιά ήταν η αρχή. Μια αρχή στη ζωή που θέλω να ζήσω. Μια αρχή σε αυτό που είμαι και σε αυτό που θα ήθελα να γίνω. Χωρίς περιστροφές και χωρίς ψεύτικες συμπεριφορές.

Ξέρετε πολύ καλά πως μου αρέσει να είμαι ειλικρινής και ευθύς αλλά καμιά φορά αυτό δεν είναι εφικτό γιατί, ίσως να μην θέλουν το ίδιο τα πρόσωπα που εμπλέκονται στη ζωή σου. Για αυτό δεν θα πω περισσότερα, απλά θα σωπάσω. Άλλωστε τίποτα δεν είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή. Σήμερα ξέρεις πως το σύμπαν είναι μπαλόνι αύριο μαθαίνεις πως δεν θα σκάσει ποτέ. Όλα γύρω μας αλλάζουν.

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια πράγματα που μένουν σταθερά εδώ και χρόνια, κάποια πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Αυτή τη χρονιά αποφάσισα να κυνηγήσω τη ζωή που μου αξίζει. Μια ζωή γεμάτη κείμενα, εικόνες και δημιουργικότητα. Μια ζωή γεμάτη νέες εμπειρίες. Η ιστοσελίδα www.thinkingb.com θα είναι για ότι κάνω το σημείο αναφοράς μου. Μια βιβλιοθήκη της ζωής μου ολόκληρης.

Μια βιβλιοθήκη με γραπτά, ήχο και εικόνα.
Μια βιβλιοθήκη που θα γίνει η δουλειά και η ζωή μου.
Μια βιβλιοθήκη πάντα ανοιχτή σε όλους χωρίς αντίτιμα και πληρωμές. 
Μια βιβλιοθήκη ιδεών ανοιχτή σε συζητήσεις και ιδέες.
Μια βιβλιοθήκη που θα μείνει ως παρακαταθήκη στους επόμενους όταν πια εγώ θα έχω φύγει.
Μια βιβλιοθήκη ως ένα μέσον, για τη δική μου αθανασία.

Αυτό που θέλω να πετύχω είναι να δημιουργηθεί μια κοινότητα ανταλλαγής ιδεών χωρίς περιορισμούς. 

Μια κοινότητα για ενήλικους (συναισθηματικά) ανθρώπους που ξέρουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Μια κοινότητα που δεν θα χρειάζεσαι κάποιον να σε υπερασπιστεί, ούτε θα περιμένεις υποστήριξη. Μια κοινότητα που οι ιδέες και οι απόψεις σου θα κρίνονται και θα φιλτράρονται με επιχειρήματα και όχι με απαγορεύσεις.

Αυτή η κοινότητα έχει ήδη αρχίσει να δημιουργείται. Έχει ήδη ξεκινήσει με τα σχόλια σας κάτω από τα βίντεο μου που ανεβαίνουν στο Youtube. Θα συνεχίσει να μεγαλώνει με μια ομάδα που θα γίνει με τη νέα χρονιά στο Facebook και δεν ξέρω που αλλού θα φτάσει. Αυτό εξαρτάται και από εσάς. 

Είμαι απλά ένας άνθρωπος με πολύ όρεξη και θέληση για πραγματική δημοκρατία. Μια δημοκρατία που σέβεται όλες τις απόψεις και όχι μόνο αυτές της πλειοψηφίας. Μια δημοκρατία που πιστεύω έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Άσχετα από πολιτικές και κοινωνικές θέσεις. Άσχετα από αντιλήψεις και εμπειρίες, όλοι θέλουν να ακούγονται και πρέπει να ακούγονται. Γιατί πιστεύω ακράδαντα πως κανείς άνθρωπος σε αυτή τη ζωή δεν περισσεύει. 

Αυτή θα είναι και η φράση που θα με ακολουθεί από εδώ και πέρα στη ζωή μου. Κανείς άνθρωπος, όποιος και αν είναι, ότι και αν είναι, δεν περισσεύει.