Πόσο cool είναι να είσαι επιστήμονας ;

   
     Θυμάμαι καμιά φορά στο σχολείο πως πολλοί κορόιδευαν τους καλούς μαθητές, τα "φύτα" της τάξης, παιδιά που είχαν ένα στόχο, παιδιά που παρασύρονταν από τη γνώση τόσο πολύ που ξεχνούσαν να κοινονοικοποιηθούν, πολλές φορές ακόμα και να φάνε ή να κοιμηθούν. Θυμάμαι πως αυτά τα παιδιά αντιμετώπιζαν τη χλεύη των άλλων. Αυτών με τα μηχανάκια, τις κόντρες και τις σούζες. Αυτών με τις φάρσες και τα βίαια "πειράγματα". Θυμάμαι να αποκαλούνται φλώροι, σε αντίθεση με αυτούς που ήταν, οι μάγκες, οι badass του σχολείου, αυτοί που θαύμαζαν όλοι για τα "κατορθώματα" τους. 

      Θυμάμαι παιδιά με κοτσίδες και σκισμένα τζιν να χτυπούν και να χλευάζουν τους συμμαθήτες τους, να μην παρακολουθούν το μάθημα, να υπονομεύουν το έργο των καθηγητών τους, να ξοδεύουν τα λεφτά τους σε ποτά και έρωτες,  να θεωρούν πως όλα γυρίζουν γύρω από μια μηχανή εσωτερικής καύσης και μια ροκ μπαντα. Πως όποιος κοιτάει μέσα από μικροσκόπια και τηλεσκόπια, δεν είναι άξιος ούτε να τους κοιτάξει στα μάτια, πως το νόημα της ζωής είναι να περνάς καλά και να κατηγορείς πάντα τους άλλους για ότι σου συμβαίνει, πως το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι παραδεχτείς πως δεν τα ξέρεις όλα και πως μπορεί να κάνεις και λάθος. Θυμάμαι αυτά τα παιδιά να τους βλέπω να γίνονται ενήλικες. 

     Θυμάμαι να βλέπω σκοτωμένα παιδιά, σακατεμένα παιδιά με μόνο στόχο την ικανοποίηση του εαυτού τους που τρέχουν με 150- 200 χιλιόμετρα την ώρα χωρίς κανόνες ασφαλείας, που ανεβαίνουν πλαγιές με υψόμετρο 2-3 χιλιόμετρα, να καταναλώνουν ναρκωτικά, να ανεβαίνουν σε ψηλά κτήρια και επίτηδες να μην κρατιούνται από πουθενά, βλέπω το 2018 παιδιά να πεθαίνουν από Ιλλαρά για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός των γονιών τους, βλέπω να κατηγορούν τους χημικούς για τα chaimtrails, τους φυσικούς για το σχήμα της γης, τους αστροναύτες για τη προσελήνωση, γιατί αυτοί είναι badass. Είναι cool, εκτός του συστήματος δεν ακολουθούν τους κανόνες και δεν φοβούνται να πληρώσουν τις συνέπειες. Γιατί θέλουν απλά να δείξουν πόσο γαμάτοι είναι, να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους, την ανάγκη τους για αυτοπροβολή.  Όλοι τρέχουν να τους θαυμάσουν και θέλουν να  γίνουν σαν αυτούς. Να διακινδυνεύουν τη ζωή τους καθημερινά με μόνο στόχο την γιγάντωση του εγωισμού τους. Έναν εγωισμό χωρίς τέλος, χωρίς όρια. 

     Από την άλλη θυμάμαι παιδιά να χαλούν τα λεφτά τους για βιβλία, τηλεσκόπια και μικροσκόπια. Να σέβονται τον συνάνθρωπο τους, να προσπαθούν να βοηθήσουν τους καθηγητές τους και να δείχνουν τόσο ζήλο στο μάθημα που αγαπούν. Θυμάμαι να κάθονται με τις ώρες- με τις μέρες- κάτω από τα αστέρια, να μετρούν με επιμονή τα αποτελέσματα των μικροσκοπικών τους πειραμάτων, να κατανοούν και να αναζητούν τον κόσμο γύρω τους. Να κάνουν λάθη και να το λένε, να προσπαθούν να το κάνουν σωστά, χωρίς να σταματούν, χωρίς να απογοητεύονται από τη ζωή. Ούτε να τους νοιάζει ο εαυτός τους. Να θέλουν να προσφέρουν όταν μεγαλώσουν στην ανθρωπότητα, να πάνε τον κόσμο μας ένα βήμα πιο πέρα στην κατανόηση του σύμπαντος και ό,τι το περιβάλλει. 

     Θυμάμαι να τους βλέπω να μεγαλώνουν και να κυνηγούν τα όνειρα τους, να αποκτούν πρόσβαση σε καλύτερο εξοπλισμό. Να ακολουθούν όλους τους κανόνες ασφαλείας και παρόλα αυτά να πεθαίνουν για να σώσουν άλλους, να εκτείθονται σε ραδιενέργεια, σε χημικές ουσίες, σε φονική σκόνη στο φεγγάρι, σε περιβάλλοντα που κανείς άλλος δεν τολμάει να επισκευτεί, να αντιμετωπίζουν προβλήματα για όλη τους τη ζωή, να βρίσκουν θεραπείες για ανίατες ασθένειες, να κλείνονται για χρόνια σε ένα εργαστήριο με σκοπό, αν μπορούν να σώσουν ένα και μόνο άνθρωπο. Εσένα. 

       Να ταξιδεύουν με χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και να σου στέλνουν φωτογραφίες από τη γή. Να ελέγχουν τις τροφές που τρως, να ελέγχουν τους κομήτες για μπορείς να κοιμάσαι ασφαλής τα βράδια, να εφεύρουν το κινητό σου, το αυτοκίνητο και τη ζωή σου ολόκληρη, να μην κοιμούνται για μέρες, χωρίς να ζητούν προβολή και χειροκρότημα, μέχρι να καταφέρουν ένα και μόνο πράγμα. Να γίνει το έργο τους τόσο δεδομένο για την καθημερινότητα σου ώστε να μπορείς να το αμφισβητήσεις. Να μπορείς να τους χλευάσεις και να νιώσεις λίγο badass στη μίζερη ζωή σου. Ξέρεις, εδώ και κάποια χρόνια  πιστεύω πως οι επιστήμονες είναι το επόμενο βήμα στην εξελικτική πορεία του είδους. Δεν μπορώ και δεν θέλω να δεχτώ πως εγώ και όλοι οι πίθηκοι αυτού του πλανήτη ανήκουμε στο ίδιο ακριβώς είδος με τους πιο badass ανθρώπους που έχουν υπάρξει ποτέ. Τους επιστήμονες. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο cool και γαμάτο από το να θέλεις να δώσεις τη ζωή σου για τους άλλους.
     Για αυτό αν θέλεις να είσαι ο πιο cool, γαμάτος, badass άνθρωπος στη γη, γίνε επιστήμονας, αναρωτήσου, ψάξε τον κόσμο γύρω σου, βρες λύσεις για τους άλλους και όχι για τον εαυτό σου. Προσπάθησε, κάνε λάθη και διόρθωσε τα, ταξίδεψε σε μέρη που κανείς άλλος δεν τολμάει να πάει. Γιατί οι πιο badass άνθρωποι στη γη είναι οι επιστήμονες.

Αυτό το κείμενο είναι αφιερομένο στους πιο cool επιστήμονες του ελληνικού ίντερνετ. Στάμο, Στέφανε, Παύλο είναι τιμή μου που έτυχε να ζω στο ίδιο timeline με εσάς. Σας ευχαριστώ για τις γνώσεις και τις ευχάριστες στιγμές που μου χαρίζετε.

Disclaimers:
1. Σε αυτό το άρθρο όπου "επιστήμονας" και "επιστήμη" αναφέρεται στις θετικές επιστήμες χωρίς να υπάρχει καμία διάθεση για υποβάθμιση της σημασίας των θεωρητικών επιστημών στην πορεία του ανθρώπου. 
2. Η φωτογραφία του άρθρου περιέχει εικαστικά των οποίων δεν έχω τα πνευματικά δικαιώματα και αφορά τον 24ωρο μαραθώνιο gaming που διοργανώνει κάθε χρόνο το κανάλι Zok στο youtube με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του "χαμόγελο του παιδιού", πηγαίνετε δείτε το.
https://www.youtube.com/watch?v=IuIBwCXmEbM&t=21328s