Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ιδέα. Μια ιδέα δυνατή, όχι σαν όλες τις άλλες. Μια ιδέα ότι μπορεί ο άνθρωπος χωρίς τα αφεντικά του να κινήσει. Να μιλήσει, να πει, να συνεννοηθεί. Πως δεν χρειάζεται κανόνες γενικούς και νομοθέτες. Πως στη ζωή αν έχεις ανοιχτό μυαλό και κρίση μπορείς να συνεννοηθείς με όλους.Μια φορά και ένα καιρό ήταν αυτός, με το μακρύ του το μαλλί, το μούσι το περίσσιο που δεν έπινε, δεν κάπνιζε, που δεν ξενοκοιμόταν και όμως μίλαγε για το μουνί και το δελφίνι, σεβόμενος τη θεία και τα Θεία. Ξεμπρόστιαζε ωσάν νέος Χριστούλης, γραμματείς και φαρισαίους, της θρησκείας και της πολιτικής μα και της ίδιας της ζωής.
Μα πως μπορείς του λέγανε να κρίνεις εσύ εμένα; Με βλέμμα χαλαρό και πονηρό απάνταγε στα αλήθεια με ένα ψέμα. "Της προφητείας το νερό που θέλει να μιλήσει, μην το αφήσεις στο κενό, για θα αποσιωπήσει."
Με θαυμασμό τον άκουγαν και τον εκοιτουσάντο. Νομίζανε οι καψεροί πως βρήκαν το κομάντο. Ένα μικρό τεράστιο Βασιλικό αυτοκράτηρ.
Όσο αυτός εις την ζωήν έκανε τα δικά του, ζούσε και είχε αρχηγό την όμορφη κυρά του. Ως άνθρωπος και αυτός σε σφάλματα είχε πέσει, μα κανείς δεν τόλμαγε να πάει να του τη πέσει.
Οξυδερκής και άχαρος, έκανε τη δουλειά του, τάιζε τη γυναίκα του μα και τα δυό παιδιά του.
Αν πάλι με ρωτήσετε εγώ τι έχω λάβει, μετά βεβαιότητος θα σας ειπώ, πως με έχει καταλάβει. Αυτή η ιδέα στην αρχή που λέγαμε παιδιά μου, μα και άλλη μια ακόμα ιδέα βγαίνει στα σωθικά μου.
Εκτός λοιπόν της άναρχης ιδιοσυγκρασίας, της χαλαρότητας η άποψη μα και της φαντασίας, ήταν αυτό που έμεινε και με ακολουθάει. Αυτή η ιδέα του για τη ζωή και τη ματαιότητα της, μα που ταυτόχρονα είναι το θαύμα που δίνει στα παιδιά της.
Αν θα μπορούσα με ένα επίλογο να κλείσω θα έλεγα το εξής και έτσι θα σ' αφήσω.
Δεν χρειάζεσαι κανένανε για να συνεννοηθείς μαζί μου, ούτε κανόνα ούτε νομοθέτημα, ούτε και υπουργό. Το μόνο που χρειάζεται, να με πείσεις με επιχειρήματα πως είναι λάθος αυτό που πιστεύω εγώ. Μα να μην το κάνεις με έπαρση, μόνο με σεβασμό. Τη ζωή και τις απόψεις σου στα σοβαρά γιατί τόσο τα παίρνεις; Το ξέρεις πως κανείς δεν θα θυμάται κάποτε ποιος είσαι και τι σπέρνεις;
Να' σαι καλά ευφρόντιζε και να' χεις και παρέα και μην ακούς κανένανε αυτά είναι τα ωραια. Yeah σου λέω Yeah.
-min.png)