Αυτοκαταστροφή

Ακόμα μια φορά είμαι εδώ, ακόμα μια φορά να βάζω τα πράγματα στη θέση τους. Να σου δείχνω που νομίζεις ότι πας. Αλλά στα αλήθεια, να βλέπεις πόσο χαμένος είσαι. Όχι, σήμερα δεν θα μιλήσουμε για τον αστυνόμο Σαΐνη. Σε άλλα νερά θα σε πάω. Νερά που φοβάσαι να πατήσεις. Σήμερα θα μιλήσουμε για αυτοπεποίθηση. Σήμερα θα δούμε αυτό που νιώθεις, αυτό που η κοινωνία σου λέει να νιώθεις, αυτό που πρέπει να νιώθεις για να έχεις φίλους ή ερωτικούς συντρόφους. Είναι στα αλήθεια αυτοπεποίθηση; Μήπως τελικά είναι κάτι άλλο;

Κάθε μέρα εδώ και σχεδόν είκοσι ολόκληρα χρόνια, ακούω την ίδια πατάτα. Ναι, πατάτα. "Να έχεις αυτοπεποίθηση", "Να αγαπάς τον εαυτό σου". Όλοι, από τη μέρα που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, σου λένε να φροντίζεις τον εαυτό σου, να είσαι ο εαυτός σου, να κάνεις αυτό που θέλεις και να μην υπολογίζεις τις συνέπειες, όχι φυσικά να είσαι ανεύθυνος, απλά να μην φοβάσαι ή έστω να μην το δείχνεις.

Πόσο σίγουροι είμαστε, ότι είναι φόβος τελικά αυτό που μας σταματάει; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι το αρνητικό είναι, να σταματάς και όχι να συνεχίζεις; Να συνεχίζεις μια συμπεριφορά που κάποιοι, σου έμαθαν ότι είναι η σωστή. Πόσο σίγουρος είσαι ότι είναι σωστό, να αποδέχεσαι κάποιον με "αυτοπεποίθηση" και να απορρίπτεις όποιον δεν την έχει; Πολλά τα ερωτήματα και πρέπει να αρχίσω τις απαντήσεις.

Αλλά πριν από αυτό θα σας πάω λίγο πίσω, εκεί που έπρεπε να κυνηγάς ζώα και να ξεθαύεις καρπούς από το χώμα, για να ζήσεις. Εκεί που η αυτοπεποίθηση σήμαινε κάτι. Εκεί που αυτοπεποίθηση ήταν το "φοβάμαι αλλά, ξέρεις κάτι; Θα βγω γιατί πρέπει να φάω και επιπλέον έχω και ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν". Εσύ τι πρέπει; Πρέπει να κάνεις φίλους; Πρέπει να κάνεις σέξ; Πρέπει να βγάλεις λεφτά;

Έστω εγώ να πω ότι όντως, πρέπει απαραίτητα να τα κάνεις αυτά, για τους δικούς σου λόγους, έστω ακόμα και αν δεν τα καταλαβαίνω, αλλά ας το δεχτώ. Σκέψου λίγο. Σήμερα τι λες; Λες φοβάμαι; Λες δεν ξέρω; Λές ίσως; Όχι εσύ που δεν έχεις αυτοπεποίθηση. Εσύ που την έχεις. Σε εσένα μιλάω. Που νομίζεις ότι αυτοπεποίθηση είναι, να ρίξεις πολλούς συντρόφους στο κρεβάτι, που νομίζεις ότι αυτοπεποίθηση είναι, να πατήσεις τους συναδέλφους σου για να πάρεις τη δουλειά, που νομίζεις ότι αυτοπεποίθηση είναι, το βλέμμα γεμάτο υπεροψία και περιφρόνηση, απέναντι σε όσους σε πιστεύουν και σε νοιάζονται. Απέναντι σε όσους εσύ λες πως νοιάζεσαι.

Περιφρόνηση για όλους και για όλα. Για τη ζωή την ίδια. Ζεις και περιφέρεις ένα άδειο κουφάρι, γεμάτο με αρνητισμό. Αρνητισμό που ονομάζεις αυτοπεποίθηση και περιφάνεια. Αυτοπεποίθηση φίλε μου δεν είναι, τα τατουάζ και η λακ στο μαλλί, αυτοπεποίθηση δεν είναι, η χυλόπιτα που έριξες στο καημένο που σε πλησίασε, ο άνθρωπος που πρόδωσες, ο συνάδελφος που ξεφτύλισες, ο συγγενής που ξεγέλασες. Εγωισμός είναι.

Ένας εγωισμός μεγαλύτερος από το μπόι σου, ένας εγωισμός που έχει διαπεράσει τα πάντα στη ζωή μας, ένας εγωισμός που τον αποδεχτήκαμε ως κάτι το φυσιολογικό. Ένας εγωισμός που μας καταστρέφει, αργά μα σταθερά.

Αυτοπεποίθηση είναι, να σκύβεις, να βοηθάς, να κάνεις τον γελοίο όχι να είσαι, να είσαι πάντα και χωρίς όρια ειληκρινής, να μην φοβάσαι να μιλήσεις για τις εμπειρίες και τα συναισθήματα σου. Να είσαι ευγενικός όταν σε χλεβάζουν. Αυτοπεποίθηση είναι να πέφτεις με τα μούτρα και να την πατάς, ξέροντας πως όσες φορές και αν τη πατήσεις, έχεις τη δύναμη να σηκωθείς και να χαμογελάς. Αυτοπεποίθηση είναι, να είσαι ανοιχτός στους άλλους. Να φοβάσαι αλλά να ξεπερνάς τους φόβους σου, να χαμογελάς, να μιλάς όταν δεν νιώθεις καλά, να μιλάς για τις αδυναμίες, τις ευαισθησίες και τους φόβους σου, ξέροντας ότι κάνεις δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εναντίον σου. Αυτοπεποίθηση είναι να προσπαθείς να κάνεις τον κόσμο σου καλύτερο, όχι τον εαυτό σου.

Ο εγωισμός δεν είναι αυτοπεποίθηση, είναι η αυτοκαταστροφή σου.