Επαυξημένος Ναρκισσισμός

Ρε πάτε καλά εκεί έξω; Είστε σίγουρα καλά; Να φωνάξω κανένα ψυχίατρο καλού κακού; Εντάξει, είπαμε. Όλοι έχουμε τα θέματα μας, όλοι είμαστε ασήμαντοι και θέλουμε να νιώθουμε σημαντικοί για κάποιο, ανεξήγητο λόγο. Αλλά ώρες ώρες δεν ξέρω τι να σκεφτώ.

Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι , ένα άλλο άρθρο που διάβασα. Υπάρχει ζήτηση λέει στις πλαστικές που σε κάνουν να μοιάζεις με τα φίλτρα των διάσημων social media. Οπότε νομίζω, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε. Για ναρκισσισμό και πραγματικότητα.

Όχι αυτό που φαντάζεσαι για πραγματικότητα, μιλάω για τα reality shows. Αυτά τα show που κάποτε είχαν κατακλείσει τη τηλεόραση μας και σήμερα έχουν εισχωρήσει, παντού στη ζωή μας. Τι εννοώ; Είναι απλό.

Κάθε εκπομπή τηλεοπτική και μη ( μην ξεχνάμε το youtube), κάθε είδους δημοσιότητα συμπεριλαμβάνει το γδύσιμο της προσωπικής μας ζωής. Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Δυστυχώς, σήμερα ο καθένας και η κάθε μια επιλέγει να εκθέσει τη ζωή της σε ένα κοινό που δεν γνωρίζει και δεν θα γνωρίσει ποτέ.

Φυσικά αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά, εμένα θα με έβρισκε σύμφωνο. Είμαι υπέρ της εξωστρέφειας, δεν μου αρέσουν αυτοί που αρέσκονται να κρύβονται. Αυτοί που φοβούνται να εκφραστούν ειλικρινά και ελεύθερα προς όλους. Μην τυχόν και κάποιος τους εκμεταλλευτεί. Θα πω μόνο τούτο και θα πάω στο θέμα μας, δεν μπορεί κανείς να σε εκμεταλλευτεί αν εσύ δεν τον αφήσεις.

Αυτό όμως είναι που έχει συμβεί σήμερα. Έχουμε μπασταρδέψει τις ζωές μας. Αντιδρούμε ανοιχτά και ξάστερα, δείχνοντας ακομπλεξάριστοι, κρύβοντας όμως τα χειρότερα και τα βαθύτερα κόμπλεξ που έχει αποκτήσει ποτέ η ανθρωπότητα. Ενώ δείχνουμε να ανοιγόμαστε, στην πραγματικότητα ζούμε αυτό που οι άλλοι θα ήθελαν να ζήσουν. Όχι αυτό που πραγματικά θέλουμε εμείς, αυτό που είμαστε. Γίναμε τα είδωλα μας σε ένα καθρέφτη σπασμένο σε χίλια κομμάτια.

΄'Ετσι γινόμαστε αυτό που φοβόμασταν ότι θα μας κάνουν οι άλλοι. Δυστυχισμένοι.

Κάπως έτσι, βλέπεις αγόρια και κορίτσια να ζουν μονίμως με μια κάμερα στο χέρι, φυλακίζοντας τα όποια συναισθήματα τυχόν τους έχουν απομείνει. Ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να κάνουν τον εαυτό τους προϊόν προς ευρεία κατανάλωση. Να γίνονται τα πιο λάθος πρότυπα, για τις επόμενες γενιές που δείχνουν μόνο να χειροτερεύουν. Όλο και πιο ψεύτικοι, όλο και πιο πλαστικοί. Ρομπότ με σάρκα και οστά.

Όλο αυτό, απλά από φόβο. Τον μεγαλύτερο φόβο που είχε ποτέ ο άνθρωπος. Αυτό το κοινωνικό ζώο που γέννησε ο πλανήτης. Την απόρριψη.

Όλα αυτά για να καλύψουμε την ανάγκη μας να γίνουμε κάποιοι. Να αποκτήσουμε κοινωνική αποδοχή. Να μας γνωρίζει κόσμος. Να μας βλέπει και να μας χαιρετάει. Ακόμα και αν τελικά αυτό που βλέπουν δεν είναι αυτό που θα μας έκανε ευτυχισμένους. Αυτό που απλά θέλουν να βλέπουν. Χωρίς καμία αυτοεκτίμηση, χωρίς καθόλου τσίπα.

Αντί να γεμίσουν οι ψυχολόγοι τα γραφεία τους, μπας και δούμε καμιά προκοπή, γεμίσαν τα ιατρεία της πλαστικής χειρουργικής. Εντάξει, δεν λέω, ο καθένας με το σώμα του κάνει ότι θέλει. Ότι θέλει αυτός όμως, όχι ότι θέλει το "κοινό" του.

Κάναμε τις ζωές μας ένα απέραντο ριάλιτι προς εκμετάλλευση, σε ένα κόσμο που το μόνο που ξέρει είναι να εκμεταλλεύεται. Να χρησιμοποιεί τα πάντα για όσο τον βολεύει, αντικείμενα και ανθρώπους. Όχι μόνο τους ξένους αλλά και τους δικούς μας.

Θα μου πεις τώρα εσύ, πως μάλλον γέρασα και δεν ξέρω τι μου γίνεται. Σε πληροφορώ πως ξέρω πολύ καλά τι λέω. Δεν φταίω εγώ που θες εσύ άλλα να καταλάβεις. Δεν μιλάω για επαγγελματίες youtubers, για παρουσιαστές, μοντέλα και κωμικούς. Αυτών, αυτή είναι η δουλειά τους. Έχουν ισορροπία σε αυτή και σου παρουσιάζουν πάντα και μόνο αυτό που θέλεις να παρακολουθήσεις. Δεν τα έχω με αυτούς.

Με εσένα τα έχω, ναι εσένα. Που άφησες το παιδί σου να εκτίθεται πριν καν μάθει να μιλάει και να γράφει. Που άφησες τον αδερφό σου, μόνο του με μόνη παρηγοριά τους ξένους. Που αδιαφόρησες με τα πρότυπα των ανιψιών σου. Που είδες τον γνωστό, τον φίλο, τον γείτονα να κάνει κακό στον εαυτό του και δεν μίλησες. Δεν ανακατεύτηκες...

 Με εσένα τα έχω, που αφήνεις τα παιδιά να έχουν για πρότυπα ανθρώπους που δεν ξέρεις. Ανθρώπους που δεν ξέρεις, τι έχουν στο μυαλό τους. Αν έχουν κάτι δηλαδή. 

Με εσένα τα έχω που κάνεις οικογένεια για να μην πει ο κόσμος και μετά "δεν προλαβαίνεις"...